به گزارش قدس آنلاین، در پس چهره تکیده و رنج کشیده و چشم‌های پرغصه دامداران و کشاورزان شهرستان مرزی کلات قصه‌های غم‌انگیز زیادی جا خوش کرده است، این روزها حال اقتصاد کشاورزی و دامداری کلات اصلاً خوب نیست؛ کمبود خوراک برای دام‌ها و رنج خشکسالی در ازدحام خبرهای کرونا گم شده و فریاد دامداران و کشاورزان در پس این همه هیاهو به گوش مسئولان نمی‌رسد. جوانان بسیاری بیکار شده‌اند و مسن‌ترها بیمار و غم نان مجبورشان کرده است قید سرزمین مادری خود را بزنند و به حاشیه شهرهای بزرگ و شغل‌های کاذب پناه ببرند.
جمعیت شهرستان مرزی کلات رو به کاهش است و خشکسالی فشار مضاعفی شده بر تورم و گرانی‌های این روزها که مردم نجیب منطقه محروم کلات زیر فشار بار آن استخوان له می‌کنند اما دادشان به جایی نمی‌رسد. کلات به عنوان شهرستانی که ۵ درصد از گوشت قرمز خراسان رضوی را تامین می‌کند تا به امروز ۲۰ درصد از دام‌های خود را به دلیل گرانی نهاده‌های دامی، خشکسالی و نبود مرتع از دست داده است.
پای درد دل های دامداران
مهدی عرب‌زاده، جوان دامداری که معیشت خانواده‌اش را از طریق دامداری و با پرورش ۸۰ راس گوسفند و ۱۰ راس گاو اداره می‌کرده است، می‌گوید: هفته گذشته مجبور شدم چند راس از گاوهای خود را بفروشم و با پول آن برای گاوهای باقی مانده‌ام کاه شالی بخرم.
او ادامه می‌دهد:کاه شالی برای گاوها مانند سم است اما به دلیل این که از کاه گندم ارزان‌تر است؛ به اجبار می‌خریم و خوراک دام بیچاره می‌کنیم، سال‌های قبل کاه و جو و گندم را خودمان می‌کاشتیم و آذوقه دام می‌کردیم اما امسال به دلیل گرانی باید هر کیلو کاه را پنج هزار تومان، گندم شش هزار تومان و خوراک و جو راهفت هزار تومان بخریم و شیر را هر کیلو پنج هزار تومان بفروشیم.
عرب‌زاده با گلایه از قوانین دست و پاگیر می‌گوید: اداره جهاد فقط به دام‌هایی که بیمه هستند خوراک یارانه‌ای می‌دهد و اداره بیمه فقط دام‌هایی را که طرح هویت انجام دهند بیمه می‌کند، در حالی‌که ما از فروردین به دنبال پلاک‌گذاری بوده‌ایم اما می‌گویند پلاک نداریم در نتیجه بیمه هم نشده‌ایم و خوراک هم نمی‌توانیم تهیه کنیم.
این دامدار جوان تصریح می‌کند: مقدار آذوقه‌ای که جهاد برای مصرف یک گاو در ماه می‌دهد ۱۵۰ کیلو است و برای هر گوسفند ۵ کیلو که این مقدار فقط کفاف ۱۵ روز خوراک گاو و هشت روز خوراک گوسفند را می‌دهد و در نتیجه دامدار به دلیل بی‌پولی یا باید دام خود را به قیمت کم و حتی کمتر از مقداری که هزینه کرده است بفروشد یا شاهد تلف شدن دام خود باشد.
وی که یکی از اهالی بخش زاوین کلات است، می‌گوید :کلی از گوسفندهایمان از گرسنگی تلف شدند و مردم روستا هم به اجبار از ترس از دست دادن دام خود یک جفت گوسفند را که سال گذشته بصورت نقدی، ۶ و نیم میلیون می‌فروختند امسال چهار میلیون تومان آن هم به شکل نسیه و دریافت پول آن در سال آینده می‌فروشند.
نظر شما